Zeytun yağı min illərdir mətbəxin və təbii baxımın bir hissəsidir. Amma “üzə sürtmək olarmı?” sualı burada romantik miflərlə elmi reallığın toqquşduğu yerdir. Qısa cavab: bəziləri üçün olar, çoxları üçün yox. İndi səbəblərinə baxaq.
Zeytun yağı oleik turşusu ilə zəngindir. Bu maddə dərinin qoruyucu baryerini yumşalda bilər. Quru, çatlayan dəridə bu bəzən rahatlama hissi yaradır. Həmçinin antioksidantlar (məsələn, E vitamini) var və bu da yağı “təbii və faydalı” kimi göstərir. Problem ondadır ki, bu üstünlüklər hər dəri tipinə uyğun deyil.
Əsas risk: zeytun yağı komedogendir. Yəni məsamələri tıxaya bilər. Xüsusilə yağlı, qarışıq və aknəyə meylli dəridə bu, sızanaq, qara nöqtə və iltihabla nəticələnə bilər. Üstəlik, oleik turşusu bəzi insanlarda dəri baryerini gücləndirmək əvəzinə zəiflədə bilər. Bu da qızartı, həssaslıq və uzunmüddətli quruluq yaradır.
Dermatoloqların mövqeyi aydındır:
Zeytun yağı üz üçün universal nəmləndirici deyil. O, kosmetik formul kimi balanslaşdırılmayıb. Müasir üz kremlərində yağlar xüsusi nisbətlərlə, dəri tipinə uyğun şəkildə hazırlanır. Zeytun yağında isə bu nəzarət yoxdur.
Bəs kimlər istifadə edə bilər?
– Çox quru, sızanaqsız dərisi olanlar
– Qısa müddətli istifadə üçün (məsələn, soyuq havada çatlamış dəriyə)
– Üz üçün yox, bədən, dirsək, daban kimi sahələrdə
Kimlər uzaq durmalıdır?
– Yağlı və aknəli dəri sahibləri
– Həssas və rozaseaya meylli dəri
– Gündəlik üz baxımı axtaranlar
Nəticə sadədir: zeytun yağı pis deyil, amma üz üçün ideal də deyil. “Təbiidir, deməli təhlükəsizdir” düşüncəsi dəri baxımında tez-tez səhv nəticələr verir. Üz dərisi seçicidir. Ona uyğun məhsul istəyir, mətbəx improvizasiyası yox.
