Emosiyalar insan psixikasının təbii və vacib hissəsidir. Qəzəb, kədər, məyusluq və gərginlik çox vaxt “pis” emosiyalar kimi qiymətləndirilsə də, əslində onlar daxili ehtiyacların və pozulan sərhədlərin siqnallarıdır. Problemi yaradan emosiyanın özü deyil, onunla yanlış davranmaqdır.
Cəmiyyətdə emosiyaları susdurmaq təşviq olunur: “keçəcək”, “fikirləşmə”, “özünü ələ al”. Bu yanaşma emosiyanı aradan qaldırmır, sadəcə onu içinə sıxışdırır. Uzun müddət ifadə olunmayan hisslər isə xroniki stres, psixosomatik narahatlıqlar və münasibətlərdə gərginlik kimi geri qayıdır.
Neqativ emosiyalar adətən ədalətsizlik hissi yarandıqda, itki yaşandıqda və ya ehtiyaclar qarşılanmadıqda meydana çıxır. Onlar bizə “burada nəsə qaydasında deyil” deyir. Bu siqnalları görməməzlikdən gəlmək əvəzinə, şüurlu şəkildə ifadə etmək psixoloji sağlamlığın əsas şərtidir.
Psixologiyada qəbul edilir ki, emosiyalar əvvəlcə bədəndə hiss olunur: çiyinlərin gərginliyi, mədədə ağırlıq, çənənin sıxılması. Buna görə də emosiyaların yüngülləşdirilməsi təkcə düşüncə ilə deyil, bədənlə işləmə yolu ilə də mümkündür.
Sadə, lakin təsirli üsullardan biri emosiyanı adlandırmaqdır: “əsəbiyəm”, “incimişəm”, “yorğunam”. Bu, emosiyanı zəiflətmir, amma ona nəzarət hissini artırır.
Neqativ emosiyalar zəiflik deyil. Onlar özünü qoruma mexanizmidir. Onları boğmaq yox, başa düşmək və düzgün ifadə etmək psixoloji yetkinliyin göstəricisidir.
